بازیافت پلاستیک به انگلیسی به معنی plastic recycling است و یک روش ضروری در تولید مجدد پلاستیک است. در حال حاضر کمتر از 10 درصد زباله‌های پلاستیکی بازیافت می‌شوند. بازیافت دوباره پلاستیک از ضایعات پلاستیک به عنوان مواد اولیه برای تولید محصولات جدید استفاده می‌شود.

این فرآیند در جهان امروز از اهمیت بسزایی برخوردار است، زیرا پلاستیک‌ها به طور عمده غیرقابل تجزیه زیستی هستند و می‌توانند به مدت چندین قرن در محیط زیست باقی بمانند. بازیافت پلاستیک علاوه بر کاهش زباله‌های پلاستیکی، موجب کاهش مصرف منابع طبیعی و انرژی نیز می‌شود.

روش‌های بازیافت مجدد پلاستیک را می‌توان به سه دسته «بازیافت مکانیکی»، «بازیافت شیمیایی» و «بازیافت حرارتی» طبقه‌بندی کرد. در این مقاله با بهترین روش‌ها و خط بازیافت آشنا می‌شویم.

به طور کلی، سه روش برای بازیافت مجدد پلاستیک وجود دارد:

1. بازیافت مکانیکی:
2. بازیافت شیمیایی:
3. بازیافت حرارتی:

این روش رایج‌ترین روش بازیافت مواد پلاستیکی است. در این روش، پلاستیک‌ها جمع‌آوری، شسته، خرد شده و ذوب می‌شوند. سپس پلاستیک ذوب شده به محصولات جدید تبدیل می‌شود.

 

مزایای بازیافت مکانیکی:

• مقرون به صرفه: این روش ارزان ترین روش بازیافت ضایعات پلاستیک است.
• صرفه جویی در انرژی: این روش به انرژی کمتری نسبت به تولید پلاستیک جدید نیاز دارد.

معایب بازیافت مکانیکی:

• کاهش کیفیت: پلاستیک ها بعد از بازیافت کمی کیفیت خود را از دست می دهند کیفیت پلاستیک بازیافتی به طور کلی پایین تر از پلاستیک درجه یک است.

استفاده از دستگاه بازیافت پلاستیک در ایران بهترین و کم هزینه ترین روش بازیافت زباله های پلاستیکی می باشد.

در این روش، پلاستیک ها به مواد شیمیایی اولیه خود تجزیه می شوند. سپس از این مواد شیمیایی برای تولید پلاستیک جدید یا سایر محصولات استفاده می شود.

مزایای بازیافت شیمیایی:

• کیفیت بالا: کیفیت پلاستیک بازیافتی در حد مواد یک پتروشیمی بالا است.

معایب بازیافت شیمیایی:

• گران: این روش گران تر از بازیافت مکانیکی است.
• مصرف انرژی بالا: این روش به انرژی بیشتری نسبت به بازیافت مکانیکی نیاز دارد.

در این روش، پلاستیک ها سوزانده شده و از گرمای حاصل برای تولید انرژی استفاده می شود.

مزایای بازیافت حرارتی:

• کاهش حجم زباله: این روش حجم زیادی از زباله های پلاستیکی را به طور قابل توجهی کاهش می دهد.
• تولید انرژی: این روش می تواند برای تولید برق یا گرما استفاده شود.

معایب بازیافت حرارتی:

• آلایندگی: این روش می تواند آلاینده های زیادی را در محیط زیست ایجاد کند.

1. تریاژ دستی و مکانیزه در مرحله اول، پلاستیک‌ها توسط کارگران یا ماشین‌آلات به صورت دستی یا مکانیزه تفکیک می‌شوند. این مرحله شامل جدا کردن پلاستیک‌ها بر اساس نوع، رنگ و کیفیت آنها است.

2. آسیاب و شستشو پلاستیک‌های جمع‌آوری شده پس از تفکیک، به قطعات کوچکتر آسیاب شده و سپس شسته می‌شوند تا هرگونه آلودگی از آنها حذف شود.

3. ذوب و گرانول‌سازی پس از شستشو، پلاستیک‌ها ذوب شده و به گرانول‌های کوچک تبدیل می‌شوند. این گرانول‌ها می‌توانند به عنوان مواد خام در تولید محصولات جدید استفاده شوند.

بازیافت مکانیکی گامی مهم در جهت حفظ محیط زیست و صرفه جویی در منابع طبیعی است. با افزایش آگاهی عمومی، توسعه زیرساخت ها و حمایت دولت، می توان شاهد افزایش سهم بازیافت مکانیکی در مدیریت پسماند پلاستیک بود.

1. نمادهای گمراه‌کننده در بسته‌بندی‌های پلاستیکی یکی از بزرگترین موانع در بازیافت پلاستیک، نمادهای گمراه‌کننده در بسته‌بندی‌های پلاستیکی است. این نمادها اغلب باعث سردرگمی مصرف‌کنندگان می‌شوند و در نتیجه پلاستیک‌ها به درستی تفکیک نمی‌شوند.

2. محدودیت‌های فنی و اقتصادی بازیافت پلاستیک به دلیل چگالی پایین و سود کم آن، چالش برانگیزتر از بازیافت فلزات است. این امر به ویژه در کشورهای در حال توسعه که زیرساخت‌های لازم برای بازیافت موثر وجود ندارد، بیشتر به چشم می‌خورد.

صنعت پلاستیک برای تسهیل فرآیند بازیافت، کدهای شناسایی رزین را ایجاد کرده است. این کدها به مصرف‌کنندگان و کارخانه‌های بازیافت کمک می‌کنند تا انواع مختلف پلاستیک‌ها را شناسایی و جدا کنند. به عنوان مثال، پلی اتیلن با چگالی کم (LDPE) با شماره “۴” شناخته می‌شود.

1. ایالات متحده تا سال ۲۰۱۷، تنها ۸٪ از پلاستیک‌های مصرفی در ایالات متحده بازیافت شده‌اند. بیشتر این پلاستیک‌ها به دلیل عدم تفکیک صحیح و محدودیت‌های فنی و اقتصادی، به محل‌های دفن زباله یا سوزاندن هدایت شده‌اند.

2. ژاپن ژاپن یکی از کشورهای پیشرو در بازیافت پلاستیک است. نرخ بازیافت پلاستیک در این کشور از ۳۹٪ در سال ۱۹۹۶ به ۸۶٪ در سال ۲۰۱۷ افزایش یافته است. این موفقیت به دلیل ایجاد زیرساخت‌های مناسب و آگاهی‌بخشی به مردم درباره اهمیت بازیافت پلاستیک‌ها بوده است.

بازیافت دوباره پلاستیک به عنوان راه حلی برای معضل آلودگی پلاستیک و حفظ منابع طبیعی، به صنعتی سودآور تبدیل شده است. سرمایه گذاری در این صنعت می تواند مزایای اقتصادی و زیست محیطی فراوانی به همراه داشته باشد.

مزایای سرمایه گذاری :

• سودآوری: صنعت بازیافت به دلیل تقاضای بالا برای محصولات پلاستیکی، سودآوری بالایی دارد.
• بازار رو به رشد: با افزایش آگاهی عمومی از مزایای بازیافت، تقاضا برای محصولات بازیافتی رو به رشد است.
• کمک به حفظ محیط زیست: بازیافت مجدد پلاستیک به کاهش آلودگی محیط زیست و صرفه جویی در منابع طبیعی کمک می کند.
• ایجاد شغل: صنعت بازیافت می تواند فرصت های شغلی جدیدی ایجاد کند.

1. جمع آوری و پرس کردن پلاستیک ها :
در این مرحله از بازیافت می توانید پلاستیک های ضایعاتی را بخرید و بعد از پرس کردن به کارخانه های آسیاب شور پلاستیک ارسال کنید.

2. کارگاه آسیاب پلاستیک:
در این مرحله از بازیافت می توانید پلاستیک های ضایعاتی تمیز را با دستگاه آسیاب صنعتی خرد کنید و به کارخانجات تولید گرانول ارسال کنید

3. راه اندازی خط شستشو پلاستیک:
با خرید خط آسیاب شور پلاستیک می توانید تمام پلاستیک ها را خرد و شستشو بدید و به کارخانجات تولید گرانول بفرستید.

4. راه اندازی کارخانه تولید گرانول:
در این مرحله با خرید دستگاهای گرانول ساز می توانید پلاستیک های آسیاب شده رو گرانول کنید و به تولید کنندگان داخلی و خارجی بفروشید. جهت اطلاع از هزینه راه اندازی خط تولید گرانول در تاریخ 1403 این صفحه می توانید را دنبال کنید !

در صورت داشتن سرمایه اولیه کافی می توانید هر 4 مرحله از پلاستیک ها رو بازیافت کنید و یک کارخانه  سودآور تاسیس کنید. با توجه به مزایای اقتصادی و زیست محیطی، سرمایه گذاری در این صنعت می تواند فرصتی مناسب برای سرمایه گذاران باشد. با انجام مطالعات لازم و برنامه ریزی دقیق، می توان به موفقیت در این صنعت دست یافت.

بازیافت پلاستیک یک ضرورت اجتناب‌ناپذیر در جهان امروز است. با توجه به چالش‌های موجود، نیاز به توسعه روش‌های نوین و افزایش آگاهی عمومی درباره اهمیت بازیافت پلاستیک‌ها بیش از پیش احساس می‌شود. ایجاد زیرساخت‌های مناسب و تشویق مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان به تفکیک و بازیافت صحیح پلاستیک‌ها می‌تواند گامی موثر در جهت حفظ محیط زیست و استفاده بهینه از منابع طبیعی باشد.